Nosem.pl Pies w domu Zanim i zamiast – takie ważne słowa w szkoleniu psa
Spośród najważniejszych sygnałów w komunikacji z psem na pierwsze dwa miejsca wysuwają się oczywiście „dobrze” i „nie”. „Dobrze” to i pochwała, i akceptacja, i zapowiedź nieregularnej nagrody. „Nie” musi dla psa oznaczać konieczność zmiany zachowania. Na trzecim i czwartym miejscu są słowa, o których my powinniśmy pamiętać. To „zanim” i „zamiast”. Czyli – zanim zrobisz coś, czego ja nie zaakceptuję, zrób pieseczku coś innego – zamiast. Obawiam się, że „zanim” i „zamiast” za często są lekceważone w procesie szkolenia psa.
A oto trzy przykłady ze wspólnym mianownikiem.
Dla psów o wadze do 5kg
Webinarium kynologiczne
Krótki termin ważności do 25.01.2024r.
Właścicielce polecono wyjść na chwilę, powrócić, gdy opadną nadmierne emocje. Szczeniak rzeczywiście uspokoił się szybko, wrócił na zajęcia. Chciałabym zapytać, co z tym właśnie psiakiem należałoby zrobić, gdyby podczas jazdy samochodem po autostradzie rozszczekał się nad głową kierowcy? Zatrzymać samochód? Wyprowadzić psa na pobocze? Wozić tylko w klatce w bagażniku??? To przecież jest omijanie, a nie rozwiązanie problemu.
Każde zachowanie, którego nie akceptujemy, powinno być przerwane – ze wskazaniem właśnie w tej sytuacji innego zachowania, takiego „zamiast”. Odpowiednio nagrodzonego. Zdecydowanie lepiej byłoby dla tego malca skrócić zajęcia zanim podekscytuje się nadmiernie, zakończyć trening na pierwszym sukcesie. Jeśli przegapiliśmy ten moment, należało przerwać szczekanie, bodaj zdecydowanym „nie”, wskazać inne zachowanie – choćby „siad” – i dopiero po pełnym odzyskaniu kontroli nad zachowaniem szczeniaka zakończyć najwyraźniej zbyt długą sesję szkoleniową.
Nie tylko przy powitaniu; także gdy dopomina się o cokolwiek. Porada, aby odwracać się i nie reagować w żaden sposób, nie przyniosła oczywiście żadnej zmiany w zachowaniu psa. Tego rodzaju zachowanie może mieć źródło w pierwszych powitaniach – szczeniak naskakuje na wracających właścicieli. Podobnie przecież psie maluchy naskakują na dorosłe psy, próbując polizać w kącik pyska i skłonić do zwrócenia pokarmu. Ignorowanie czy karcenie za naturalne zachowanie zaburzy relacje człowiek – pies. Ale podbiegającego szczeniaka można wyjętym z kieszeni smakołykiem naprowadzić w siad, byle smakołyk był za duży na połknięcie od razu. Szczeniak odbiegnie wtedy wraz ze smakołykiem na legowisko. Stopniowo nagrodę podajemy nieregularnie, nadal jednak wymagając przyjęcia pozycji „siad” przy powitaniu. Dorosły pies powinien być w siad naprowadzony zanim naskoczy łapami. A jeśli zdąży skoczyć, trzeba ze słowem „nie” sprowadzić zwierzątko na ziemię (przyda się krótka treningowa smycz przypięta w domu do obroży), wymusić dłuższe siedzenie i spokojnie pochwalić. Bez szarpania, karcenia, ale i bez nagrody. I bardzo często, także w domu, przywoływać wymagając siadania. Nagrodę starczy podać raz na co najmniej 8-10 ćwiczeń. Oczywiście najlepiej od pierwszego dnia uczyć naszego zwierzaka, co znaczy hasło „siad” – zanim dorośnie do trzydziestu i więcej kilogramów.
Karma sucha cielęcina z łososiem dla psów dla psów dorosłych
Bezzbożowa karma wołowina z łososiem dla szczeniąt i psów młodych
Suplement wspomagający prawidłową pracę układu ruchu
Gość, odpowiednio wprowadzony, powinien, zdaniem suczki, siedzieć na baczność – każdy ruch wywołuje histeryczne ujadanie, potem próbę uszczypnięcia. Zamykanie suki w drugim pokoju, już po każdym jazgocie, nie zmieni jej zachowania. Trzeba będzie więcej cierpliwości – bo to nie szczeniak wychowywany od małego w domu. Oczywiście suka powinna być zamykana w chwili przyjścia i wychodzenia gości. Musi też bezbłędnie reagować w domu na polecenie „siad” – zanim przyjdą goście. A gdy już przyjdą i usiądą na kanapie, suczka, wprowadzana na treningowej smyczy, ma kilka razy – zanim spróbuje bodaj warknąć – grzecznie usiąść i za to zostanie nagrodzona. Nie wymagamy od razu za wiele, wyprowadzamy zwierzątko zanim się rozszczeka. Jeżeli suczka zdąży bodaj warknąć – musi usłyszeć twarde „nie”, tak zdecydowane, by zamilkła i natychmiast „siad”. A po przyjęciu pozycji „siad” – entuzjastyczne „dobrze”. Stopniowo dojdzie wymóg siedzenia przy każdym ruchu gościa, przekonanie do brania smakołyków z ręki naszych znajomych, chodzenie ze zwierzątkiem na smyczy po mieszkaniu z wymaganiem co chwilę siadania, chociaż gość już wstaje z fotela i chodzi po pokoju. Liczmy się jednak z tym, że oswajanie każdego dzikusa i przełamywanie lęków wymaga wiele czasu i cierpliwości.
Zdecydowanie lepiej zapobiegać niż leczyć – dlatego, już wprowadzając szczeniaka do domu, przygotujmy sobie listę takich zachowań, jakich nie zamierzamy tolerować u dorosłego psa. I zanim nasz dorastający zwierzak popełni błąd – uczmy, co ma robić zamiast. W każdej trudniejszej czy tylko pobudzającej sytuacji
