Nosem.pl Szkolenie psa Utrzymywanie kontaktu z psem
Miałam ostatnio przyjemność spotkać się na treningu z młodym malinois. No i korzystając z tego, że malinois są od czubka nosa do końca ogona przepełnione błyskawicznie odbieranymi i okazywanymi emocjami, wprowadziłam jako najważniejszą nagrodę utrzymywanie dobrego kontaktu psa z przewodnikiem. Przez cały trening – jeśli pies jeszcze nie rozumie polecenia, to okazywanie niezadowolenia niczego nie ułatwi, a tylko obrzydzi pracę.
Ustawiczne podawanie jadalnej nagrody z ręki jest moim zdaniem błędem – albo pies w końcu będzie połykał granulki karmy mechanicznie, albo skoncentruje się bardziej na plasterkach kiełbasy niż na wykonywanym zadaniu. Pies to nie kura – jest drapieżnikiem, nie zbieraczem, skarmianie całodziennej miski granulkami podawanymi co chwilę podczas treningu nie pasuje do psiego systemu trawiennego ani tym bardziej do wrodzonych zachowań łowieckich. Rzucanie granulek karmy na ziemię jest jeszcze gorsze – pies uczy się zbieractwa i zaczyna nagradzać się sam. Rzuty aportowe i wszelkiego rodzaju szarpaki dobre są na koniec treningu – oferowane zbyt często, powodują nadmierną ekscytację, najsilniejszą u psów od urodzenia bardzo pobudliwych, a do takich na pewno należą malinois.
Z szałwią i rumiankiem
Kość do żucia z dodatkiem łososia, kryla i małża nowozelandzkiego
Hipoalergiczna karma dla psów dorosłych ras dużych
Słowa pochwały za często wypowiadane są mechanicznie albo na różne sposoby – „dobrze”, „”dobry pies”, „super” „ekstra” – jeśli ustawicznie używamy wszystkich tych słów podczas treningu, pies nie zawsze wie, co oznacza potwierdzenie, co zapowiedź nagrody, a co zakończenie ćwiczenia.
Nagradzanie wycofaniem przykrych czy szokowych doznań pomijam – to moim zdaniem dopuszczalne jest tylko przy powstrzymaniu zachowań groźnych w skutkach dla psa, dla innych zwierząt lub dla nas.
Przecież psy są mistrzami w odczytywaniu zachowań niewerbalnych, w odbieraniu naszych milczących emocji. Wiadomo, że bardzo zdenerwowany czy zbyt zmęczony przewodnik ma mniejsze szanse na dobry wynik na zawodach; w takim samym, albo jeszcze większym stopniu dotyczy to treningu. Nie można na przykład zaczynać nauki chodzenia przy nodze trzymając rękę w nienaturalny sposób, bo wtedy bardziej koncentrujemy się na własnym zachowaniu, nie na kontakcie z psem. Nie można skutecznie przekazywać zwierzęciu jakichkolwiek sygnałów, jeśli sami zamieniamy się w kłębek nerwów, jeśli nie wierzymy, że pies podoła zadaniu lub obawiamy się reprymendy trenera.
Karma sucha cielęcina z łososiem dla psów dla psów dorosłych
Bezzbożowa karma wołowina z łososiem dla szczeniąt i psów młodych
Suplement wspomagający prawidłową pracę układu ruchu
Właśnie ten młody malinois miał problemy z oddawaniem wyrzucanych zabawek. Wyuczone już wykupywanie jedzeniem lub proponowanie drugiej zabawki na wymianę powodowało upuszczanie przyniesionego aportu. Jednak bez wymiany czy smakola zwierzak twardo zaciskał zęby i ani myślał o oddawaniu swojej zdobyczy. Oczywistym efektem było zdenerwowanie przewodnika, co tym bardziej utrudniało psu zrozumienie o co chodzi. A wystarczyło bardzo demonstracyjnie schować, nie wyrzucić ale schować cztery zabawki w trawie o dziesięć metrów przed psem, aby zwierzak łatwo oddał pierwszą znalezioną piłeczkę – przecież następne trzy jeszcze czekały! Ostatnia zabawka została oddana bez problemu – pies cieszył się szukaniem, a zadowolenie przewodnika okazało się dodatkową nagrodą.
Uśmiechaj się do psa podczas pracy, zwracaj na siebie uwagę zmianą pozycji ciała, nagłym odbiegnięciem, wyobraź sobie, że jesteście na bezludnej wyspie, nikt was nie widzi, możesz w dowolny sposób koncentrować zwierzaka.
Obmyślaj takie ćwiczenia, które pies wykona dla własnej przyjemności. Nagradzaj charta pościgiem za piłką uciekającą na sznurku, a jamnika rozkopywaniem wskazanego (koniecznie wskazanego – to ty decydujesz, co jest nagrodą) kretowiska. Mniej mów, a więcej pokazuj, psy potrafią doskonale reagować na nasze gesty, na wskazanie kierunku chociażby. Wykorzystaj mimikę twarzy i gesty rąk. Jeśli można (naprawdę można) nauczyć psa warczenia nie na hasło podane głosem, ale na uniesienie wargi tak jakbyśmy sami chcieli warknąć, to tym bardziej da się wykorzystać odpowiednie ustawienie dłoni, aby zatrzymać psa na waruj zostań.
Jeśli pies miał pozostać dłużej w wymaganej pozycji, trenerka nie powtarzała pierwszego polecenia, ale sekundowe napięcie mięśni ramienia lub uniesienie brwi było tym dodatkowym sygnałem dla warującego psa.
Popatrzcie na filmy prezentujące zabawę zaprzyjaźnionych zwierząt – jak szalenie ważna jest mowa ciała. My też możemy podobnie ułatwić psu zrozumienie o co chodzi. Mało kto z nas potrafi poruszać uszami, ale uśmiech połączony z nieznacznym ruchem głowy bardziej wzmocni koncentrację zwierzaka na przewodniku niż kawałki parówek wyciągane co chwilę z saszetki.
Jeśli czujesz jakikolwiek dyskomfort przed rozpoczęciem treningu, to daj sobie i psu spokój tego dnia.
Jeśli twój pies nie cieszy się wchodząc na plac treningowy, to zmień plac i trenera. Okazuj psu niekłamaną radość, zapraszaj do kontaktu mową ciała. A z perfekcyjnie dokładnym wykonywaniem ćwiczeń, tak na pokaz, wstrzymaj się, dopóki twój pies nie zrozumie celu pracy, dopóki nie zaczniesz kontrolować także własnych emocji.
