Aport sportowy

Jeżeli kiedykolwiek obserwowałeś psie zawody z posłuszeństwa sportowego, na pewno pamiętasz obraz pracy psa podczas aportów.

Przewodnik stoi z psem przy nodze. Pies siedzi spokojnie, ale uważnie, w skupieniu śledząc każdy ruch swojego człowieka, który wyrzuca drewniany aport, a jego czworonożny partner nadal w koncentracji i napięciu oczekuje na komendę. Po jej wydaniu rusza z wielką prędkością, dynamicznie i pewnie podejmuje z ziemi wyrzucony przedmiot i równie szybko, trzymając go mocnym chwytem wraca i zajmuje pozycję frontalną. Imponująco hamuje i siada szybko, swobodnie przed swoim człowiekiem. W pełnym skupieniu prezentuje aport – trzyma mocno i spokojnie oczekując na odebranie koziołka przez swojego przewodnika.

Zaskakujące jest, jak szybko z tak dużej prędkości i ekspresji potrafi przejść znów do pełnego koncentracji trzymania. Człowiek wyciąga ręce po przedmiot, wydaje komendę do puszczenia. Pies puszcza szybko, chętnie, wręcz wypluwa koziołek do rąk, po czym nie zmieniając pozycji ciała, w równej koncentracji oczekuje na komendę do zajęcia pozycji zasadniczej.

Mogłoby się wydawać, że nauka aportu to nic takiego, szczególnie jeżeli pracujemy z psem o wrodzonych predyspozycjach do aportowania i z dużym popędem łupu, jednak w rzeczywistości jest to bardzo trudne i złożone ćwiczenie, nie mające wiele wspólnego z zabawą w przynoszenie piłki.

Aport sportowy jest jednym z koronnych ale też najtrudniejszych ćwiczeń psiego posłuszeństwa sportowego.

To właśnie na naukę ćwiczeń z aportowania wielu przewodników poświęca najwięcej czasu z całego programu posłuszeństwa IGP. Oczywiście, częściowo wynika to z tego, jak złożonym i wymagającym ćwiczeniem jest formalny aport i jak wiele elementów podlega ocenie, ale również z tego, że aporty są bardzo „drogim” ćwiczeniem w ogólnej punktacji części B.

W programie IGP mamy trzy ćwiczenia z aportowania: aport płaski, aport przez przeszkodę metrową i aport przez przeszkodę ukośną, tak zwaną palisadę.
Jeszcze bardziej rozbudowane aportowanie spotkamy w programie obedience – aporty węchowe, kierunkowe, aporty przez przeszkody…

W kolejnych częściach serii na temat aport sportowy przyjrzymy się ocenie oraz proponowanym metodom nauki aportowania w posłuszeństwie IGP. Oczywiście, metod nauki może być zdecydowanie więcej i należy pamiętać, że każdy czworonóg ma swój indywidualny charakter, osobowość, predyspozycje i poziom popędów, a rolą przewodnika i trenera jest dobranie takich, które będą najbardziej odpowiednie dla danego psa.