Utrzymanie pozycji w ruchu jest kolejnym etapem nauki chodzenia przy nodze. Warto nauczyć psa, że ruszamy zawsze tą samą nogą, a jeżeli zostawiamy go w pozycji – odchodzimy drugą. Jest to dozwolony rodzaj pomocy, który może bardzo ułatwić psu rozróżnianie komend. Ja mam w nawyku ruszanie lewą, a odchodzenie prawą nogą. Nauczenie tego schematu będzie […]
Z sesji na sesję próbujemy wydłużać czas wpatrywania się psa w pozycji zasadniczej, kiedy nie patrzymy na niego, nie mówimy nic, ” podziwiamy horyzont” i zachowujemy jak „słup soli” z dziecięcych zabaw. Im lepiej nauczymy psa, że takie zachowanie przewodnika nie oznacza nudy, a zwiastuje najlepszą na świecie zabawę, z tym większym zaangażowaniem będzie się […]
Jak więc zacząć naukę ćwiczenia z nagradzaniem prawą ręką, aby pokazać psu prawidłowy obrazek? Jak sprawić, żeby wpatrywanie się w Twój profil bez faktycznego kontaktu wzrokowego wywoływało u niego pozytywne emocje i zaangażowanie? Jak nauczyć, aby umiał te emocje utrzymać przez kilka minut również bez słuchania pochwał, w rozpraszającym środowisku zawodów?
Inną metodą na odstawienie widocznej nagrody przy nauce chodzenia przy nodze, jest nauka przy pomocy nagradzania prawą ręką. Niesie ona jednak ze sobą spore ryzyko i w związku z tym wymaga też sporej ilości treningu i dobrej koordynacji od przewodnika. W tej sytuacji należy wyjątkowo pilnować, aby nie schylać się i nie przekrzywiać w stronę […]
Ostatnie szlify ćwiczenia aportu płaskiego to puszczanie i ponowne zajęcia przez psa pozycji zasadniczej. Tutaj również możemy natknąć się na pewne problemy.
Ostatnim etapem nauki aportu płaskiego jest dodanie rzutu, podczas wyrzucania aportu pies powinien siedzieć spokojnie, nie przesuwać się do przodu, nie unosić zadu, nie wykazywać oznak zniecierpliwienia (poruszanie się, wokalizacja). Skoncentrowany, ale opanowany powinien czekać na komendę.
Przywołanie z aportem, kolejnym, niemal ostatnim już etapem jest nauka podjęcia aportu z ziemi, biegu z nim w naszym kierunku na większą odległość i zajęcia pozycji frontalnej z prezentacją aportu – przytrzymaniem go przez kilka sekund.
Podejmowanie aportu z ziemi, naukę warto zacząć zupełnie osobno, używając zabawki. Przyda się tu nauczona wcześniej solidna wymiana zabawek na nasze hasło. Przytrzymujemy psa mocno za obrożę lub szelki i odrzucamy zabawkę na kilka metrów.
Innymi ćwiczeniami pomagającymi przy nauce trzymania aportu są różnego rodzaju inne zadania dawane psu w czasie, gdy ma coś w pysku. Początkowo może to być nawet zabawka – na przykład podłużny wałek z materiału ringowego czy juty.
Wiele psów będzie miało problem ze stabilnym trzymaniem aportu w pozycji siedzącej. Mamy wtedy wiele możliwości, by pomóc w rozumieniu tego ćwiczenia. Jedną z nich jest na przykład target dłoni przewodnika brodą.
Podejmowanie aportu, kiedy przebrnęliśmy przez etap trzymania drewnianego kołeczka, a nasz pies potrafi już wymieniać zabawki i nie ma pomysłu uciekania ze zdobyczą, możemy przejść do nauki chwytania i podejmowania aportu z ziemi.
Ćwiczeniem pomocniczym przy nauce aportu może być nauka wymiany zabawek. Jest to zabawa, w czasie której pies ma możliwość wypluć zdobytą zabawkę tylko na nasz sygnał i chwycić drugą.
Przedłużanie trzymania aportu wielu psom dużo łatwiej zrozumieć w ruchu. Zacznij od nagrodzenia chwycenia kołeczka, a następnie za którymś złapaniem zacznij delikatnie nim poruszać na boki, tak jakbyś chciał wyciągnąć go psu z pyska. Pamiętaj, aby nie szarpać, jedynie delikatnie „bujać”. Możesz tę czynność wykonywać w ruchu, powoli się cofając, stojąc, lub siedząc na krześle. […]
Są tym elementem psiego posłuszeństwa, gdzie najlepiej można wyeksponować pasję do współpracy, szybkość, możliwości fizyczne psa użytkowego jak również jego relację z przewodnikiem.
Oczywiście opisana przeze mnie metoda nauki zarówno pozycji przy nodze jak i utrzymywania kontaktu jest tylko jedną z wielu. Pamiętajmy, że sukces warunkuje nie dopasowanie psa i przewodnika do danej metody, ale metody do danej pary „pies- przewodnik”. W tej części artykułu przytoczę w wielkim skrócie kilka pomysłów na naukę w sposób alternatywny.
Gdy już opanowane mamy utrzymywanie kontaktu w pozycji zasadniczej bez wpatrywania się w psa i bez widocznej dłoni z nagrodą, możemy zacząć ćwiczyć utrzymywanie tej pozycji w ruchu. Do nauki utrzymywania kontaktu w pozycji zasadniczej zarówno w statyce jak i w ruchu idealne będzie lustro – wtedy mamy pewność, że stoimy wyprostowani, nie patrzymy na […]
Gdy już pies umie oferować kontakt i utrzymywać go, możesz zacząć naukę pozostawania w nim w konkretnych pozycjach oraz w ruchu. Zacznij od naprowadzenia zwierzęcia na pozycję „do mnie” cofając się o krok i rękami ze smaczkiem stosując nauczone wcześniej podążanie za nagrodą.
Każdy kto zaczyna interesować się szkoleniem sportowym i nauką sportowego chodzenia przy nodze, prędzej czy później zetknie się z terminem „chodzenia na kontakcie”. Co to tak naprawdę znaczy?
Na początku nauki sesja treningowa nie powinna być zbudowana z żadnych konkretnych ćwiczeń i trudnych wymagających zadań. Cała sesja powinna być jedynie świetną zabawą i budowaniem relacji z człowiekiem.
Kiedy zaczynamy sesję treningową, chcemy aby pies natychmiast całą uwagę przekierował na nas i wkładał sto procent zaangażowania w każde wykonywane zadanie niezależnie od otoczenia i rozproszeń. Jeżeli trenujemy z psem posłuszeństwo sportowe, to podczas sesji treningowej/startu wymagamy od psa zupełnie innego nastawienia mentalnego niż w cywilnej sytuacji i wymagamy tego natychmiast, na przysłowiowe „pstryknięcie […]
Jeżeli po oderwani ręki masz problem z zachowaniem prawidłowej pozycji przez zwierzaka, na przykład odsuwa się on od nogi lub ustawia skosem z zadem na zewnątrz, możesz przez jakiś czas ćwiczyć przy ścianie aż pozycja się utrwali.
Kiedy ćwiczenie jest już opanowane do perfekcji, a pies długo i intensywnie wpatruje się w nagrodę nie tracąc kontaktu, możesz zacząć odrywać rękę ze smakołykiem w czasie chodzenia. Zaczynaj od podnoszenia jej na sekundę i opuszczania znów do psiego nosa, jeżeli tylko pies pozostał w prawidłowej pozycji.
Kolejne opisywane etapy – nauka chodzenia przy nodze – będą dalej dotyczyły techniki ćwiczeń. Pamiętaj więc, aby do nauki zapewnić psu łatwe, mało rozpraszające otoczenie – przede wszystkim takie, w którym będzie się on czuł bezpiecznie!
Kolejnym etapem może być obracanie się wokół własnej osi na misce. Ćwiczenie zaczynamy od nauczenia psa wchodzenia i zostawania przednimi łapami na niedużej misce z płaskim dnem. Pamiętajmy, aby powierzchnia nie była śliska. Jeżeli dysponujemy tylko metalową miską, można na dno przykleić na przykład kawałek gumy.
Świadomość ciała jest umiejętnością, którą można rozwijać u każdego psa. Większość szczeniaków ma ją rozwiniętą na bardzo niskim poziomie i wymaga to sporo pracy i treningu, aby nauczyły się panować nad swoim ciałem – głównie tylnymi łapami.
Kolejnym etapem będzie podążanie psa przy nodze przewodnika, na razie przy wykorzystaniu podążania za ręką z jedzeniem, którego uczyliśmy na początku. Gdy piesek już zajmie pozycję przy nodze, możemy zacząć powoli poruszać się do przodu z ręką ustawioną cały czas na tej samej wysokości.
Gdy już pies opanuje czynności z poprzedniego artykułu, możemy zacząć wykorzystywać je do nauki pozycji przy nodze. Na początku najważniejsze jest to, aby stworzyć bardzo pozytywne skojarzenia i aby pies pozycję przy nodze pokochał.
Chodzenie przy nodze jest prawdopodobnie najważniejszym, a jednocześnie jednym z najtrudniejszych ćwiczeń w posłuszeństwie. Pozycją przy nodze zaczyna i kończy się praktycznie każde ćwiczenie.
