Nosem.pl Pies w domu Pies na flexi i na pasach
Nie, nie na pasach wspomagających poruszanie się – tylko na pasach wyznaczających możliwość bezpiecznego przejścia przez jezdnię. Pies wielkości miniaturowego jamnika, prowadzony na flexi, nagle zeskoczył z krawężnika na pasy, biegnąc niemal pod auto. Kierowca, który przedtem już bardzo zwolnił, zatrzymał się przed zwierzakiem. Pani trzymająca w jednej ręce flexi, w drugiej komórkę, bez pospiechu po chwili przekroczyła jezdnię – kilka metrów za swoim psem.
Nie pierwszy raz widziałam psy przebiegające jezdnię przed właścicielem, nawet puszczane luzem. Być może ktoś ma o jednego psa za dużo, ale w Krakowie można psa oddać do azylu lub zostawić w biurze Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. To chyba lepsze i dla zwierzęcia, i dla wszystkich użytkowników dróg.
Suplement wspomagający prawidłową pracę układu ruchu
Kość do żucia z dodatkiem kaczki i jabłka
Hipoalergiczna karma dla psów dorosłych ras dużych
Nie każdy pies potrafi bez komendy zatrzymywać się przed wejściem na jezdnię, niczym przewodnik niewidomego człowieka. Ale na ulicach miasta każdy pies powinien poruszać się przy nodze właściciela – wszystko jedno, na flexi czy na zwykłej smyczy. Tyle że nauka chodzenia przy nodze, także opanowanie wielu innych przydatnych na co dzień psich umiejętności, wyklucza korzystanie z flexi podczas szkolenia. Flexi wtedy nie tylko utrudnia pracę człowiekowi, ale, co znacznie ważniejsze, utrudnia także psu koncentrowanie się na informacjach przekazywanych przez przewodnika słowem lub gestem.
Na jednej ze stron poświęconych psim sprawom znalazłam nawet żarliwą dyskusję o flexi; przeplatały się argumenty za i przeciw. Moim zdaniem największa, pominięta w tej dyskusji wada flexi, to premiowanie wygodnictwa przewodnika. Po co uczyć psa czegokolwiek, wystarczy ustawić odpowiednio blokadę długości linki, i możemy już nie kontrolować zachowania zwierzaka. Automat załatwi to za nas.
Oczywiście we własnym mieszkaniu czy w wystarczająco bezpiecznym terenie nie muszę nieustannie sprawdzać, co robi mój dobrze wychowany pies. Ale na ulice miasta nie wychodzę z samą flexi ani z samą smyczą, tylko z psem, wszystko jedno w jaki sposób pies połączony jest ze mną. Ja jestem przewodnikiem i ja decyduję, na jakie zachowania pozwalam. I moim właśnie psim obowiązkiem jest wykorzystanie tego spaceru na intensywny kontakt ze zwierzakiem. Wiem, że obecna moda nakazuje pozostawianie psu absolutnej swobody, zaleca się grzeczne podążanie człowieka za zwierzątkiem, co ma podobno gwarantować dobre samopoczucie naszego najlepszego przyjaciela.
Karma sucha cielęcina z łososiem dla psów dla psów dorosłych
Bezzbożowa karma wołowina z łososiem dla szczeniąt i psów młodych
Suplement wspomagający prawidłową pracę układu ruchu
Nic bardziej mylnego – dobrostan zwierząt to także zabezpieczenie realizacji zachowań wrodzonych dla gatunku. Dzikie psy i wilki żyją w grupach – społecznych lub rodzinnych. Respektowanie hierarchii i absolutnie konieczna współpraca w takiej grupie jest po prostu warunkiem przetrwania; nasze psy na szczęście jeszcze nie zapomniały o tym. Jeśli nie kontroluję zachowań, nie decyduję, co pies może robić, to żaden Reksio nie czuje się przy mnie całkowicie bezpiecznie – zwłaszcza w tak trudnym dla zwierzęcia świecie wielkiego miasta.
Jeśli nasze zwierzątko lubi wystartować ze szczekaniem do innego psa, pogonić za kotem czy gołębiem, to dłuższe wstrzymywanie psa siłą na jakiejkolwiek smyczy skutkuje po prostu wzmacnianiem chęci ataku czy pościgu. Owszem, smycz może wstrzymać psa, ale na ułamek sekundy – człowiek powinien natychmiast poinformować zwierzaka, że nie akceptuje ataku ani pościgu; i równie szybko wskazać, co pies powinien zrobić właśnie w tej sytuacji – na już poluzowanej smyczy. Wskazać głosem, gestem, poleceniem, a nie blokadą flexi.
To ja powinnam decydować, z jaką siłą i w jaki sposób powstrzymam mojego zwierzaka. To ja, nie automat, wymagam przekraczania jezdni tuż przy nodze, to ja muszę pamiętać, że wszelkie prawa mojego psa kończą się tam, gdzie zaczynają się prawa innych, dwu- czy czworonożnych użytkowników wspólnych, nie moich prywatnych przestrzeni.
