Nauka przedłużania kontaktu wzrokowego

Nauka przedłużania kontaktu wzrokowego

Kolejnym etapem będzie nauka przedłużania kontaktu wzrokowego mimo rozproszenia, czyli widocznej nagrody.

Możemy unieruchomić psa komendą (na przykład posadzić go przed sobą) lub po prostu usiąść/ kucnąć przed nim na ziemi.

Bierzemy smakołyk w dłoń, zaciskamy pięść i przytrzymujemy na wysokości psiego pyska nieruchomo. Większość psów w tej chwili będzie próbowała dostać się do jedzenia napierając na dłoń lub próbując wyrwać/wgryźć się w pięść. Zazwyczaj trzeba uzbroić się w cierpliwość, a przede wszystkim nie poruszać dłonią i jej nie otwierać.

Spróbujmy zachęcić psiaka do spojrzenia na nas wymawiając jego imię miłym, wesołym głosem.

Kiedy tylko uda mu się na sekundę oderwać wzrok od ręki z nagrodą i spojrzeć w oczy (pies powinien już znać to zachowanie i próbować je zaoferować przy niewidocznej nagrodzie), natychmiast używamy markera, otwieramy dłoń i wylewnie chwalimy oraz nagradzamy. W czasie takiej sesji pies powinien się dowiedzieć, że im szybsze odwrócenie wzroku od dłoni z nagrodą i zaoferowanie kontaktu, tym szybciej pojawi się marker i zachowanie zostanie nagrodzone.

W kolejnym etapie możemy powoli otwierać dłoń ze smakołykiem w czasie gdy pies oferuje kontakt.

Jeżeli przerwie oferowane zachowanie i spróbuje wyrwać smakołyk, natychmiast zamykamy dłoń i nagroda staje się znów niedostępna. Po chwili powtarzamy czynność i czekamy na to, aż zwierzakowi uda się utrzymać kontakt mimo otwartej dłoni ze smaczkiem. Dopiero wtedy wyłapujemy zachowanie, wydajemy marker i natychmiast nagradzamy. Dzięki temu pies właśnie nauczył się, że widoczna nagroda nie oznacza że jest ona dostępna i tylko oferowanie konkretnego zachowanie (w tym przypadku kontaktu wzrokowego) prowadzi do pojawienia się markera i uzyskania dostępu do motywatora.

Oczywiście wtedy nasza słowo – marker staje się jedyną możliwą drogą zwolnienia do nagrody. Następnym etapem będzie przedłużanie i obciążanie tego zachowania. W momencie gdy pies wpatruje się w nas zaczynamy używać hasła przedłużającego zachowanie („dobrze!” „super!” „tak!”)  i dopiero po kilku sekundach zwalniamy psa do nagrody. Naturalnie ćwiczenie to możemy potem wykonywać przy użyciu trzymanej w dłoni zabawki. Kiedy już pies umie zaoferować i utrzymać kontakt mimo rozproszenia w postaci widocznej nagrody, możemy zacząć utrudniać zadanie na przykład poruszając powoli dłonią z jedzeniem zabawką w czasie gdy pies pozostaje w kontakcie.

Zdjęcie: archiwum prywatne Agnieszka Filar

Jeśli podobał Ci się artykuł, postaw kawę nam i naszym psom.

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Udostępnij na:

Więcej z serii: Agnieszka Filar - posłuszeństwo sportowe

Subskrybuj
Powiadom o
guest
0 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Sprawdź także
FCI.systems, system wsparcia sekretariatów zawodów i egzaminów
21/06/2024
Redakcja Nosem.pl
newsletter
Proszę czekać