Czym jest ćwiczenie chodzenia przy nodze

Chodzenie przy nodze jest prawdopodobnie najważniejszym, a jednocześnie jednym z najtrudniejszych ćwiczeń w posłuszeństwie.  Pozycją przy nodze zaczyna i kończy się praktycznie każde ćwiczenie.

Podczas przejść między ćwiczeniami pies również ma podążać przy nodze przewodnika.

Ćwiczenie to poza doskonałą techniką powinno też obrazować odpowiednie emocje i relację psa z przewodnikiem. To jest chyba coś, co łatwiej zobaczyć niż opisać, bo często będziemy wiedzieć psa idącego przy nodze w prawidłowej pozycji i dobrym kontakcie, ale bez ekspresji i odpowiednich emocji.

Z najprostszego, technicznego punktu widzenia – pies powinien podążać przy nodze przewodnika z łopatką na wysokości kolana oraz w kontakcie – to znaczy pełnej koncentracji na zadaniu. Pozycja powinna być stała, to znaczy pies nie powinien „pływać” przy nodze wychodząc do przodu i cofając się. Pies powinien prezentować identyczną pozycję podczas zmian tempa, zwrotów, skrętów, przechodzenia przez grupę.

Podczas zatrzymywania się przewodnika, pies powinien szybko usiąść.

Pozycja psa powinna być cały czas równoległa, to znaczy dużym błędem jest wpychanie się w przewodnika, napieranie na nogę. Częstym błędem jest też podskakiwanie, piszczenie będące oznaką zniecierpliwienia, utrata koncentracji. Zwroty przy nodze mogą być wypracowane na dwa sposoby. Albo pies pozostaje cały czas „przyklejony” łopatką do przewodnika i razem wykonują zwrot w miejscu przez lewe ramię, albo przewodnik zawraca przez lewe ramię, a pies obiega go dookoła. W obu przypadkach zwroty powinny być wykonane szybko i ciasno, to znaczy pies nie powinien w żadnym momencie odstawać od nogi przewodnika, ani gubić koncentracji.

Obserwując różne psy podczas tego ćwiczenia, możemy zaobserwować wiele stylów chodzenia przy nodze, ale tak naprawdę najważniejsza jest aktywność psa wobec przewodnika w tym ćwiczeniu. Poprzez aktywność – rozumiemy obraz psa całkowicie zaangażowanego w zadanie, ale bez objawów stresu czy przymusu, w wysokich emocjach ale będącego pod kontrolą.

Istnieje mnóstwo indywidualnych preferencji w tym ćwiczeniu – niektórzy sędziowie wolą, gdy pies idzie trzymając głowę lekko pod skosem i oferując kontakt w oczy, inni wolą psy chodzące z głową zadartą niemal pionowo do góry i ułożoną prosto. Ile preferencji, tyle metod nauki tego ćwiczenia, ale postaram się w kolejnych artykułach przybliżyć kilka z nich.

Zdjęcia Agnieszka Filar