Nosem.pl Sport dla psa Posłuszeństwo sportowe Nauka wymiany zabawek
Ćwiczeniem pomocniczym przy nauce aportu może być nauka wymiany zabawek. Jest to zabawa, w czasie której pies ma możliwość wypluć zdobytą zabawkę tylko na nasz sygnał i chwycić drugą.
Co zrobić, jeśli twój młody pies próbuje uciekać ze zdobytym łupem? Po pierwsze, zapnij go na linkę treningową. Upewnij się, że obie oferowane przez Ciebie zabawki początkowo mają taką samą wartość dla psa – najlepiej sprawdzą się dwie identyczne. Powinieneś wybierać zabawki, którymi możesz się z psem przeciągać (piłka na sznurku / szarpak).
Zabawki powinny mieć dłuższy sznurek / rączkę, aby zabawa w polowanie była dla psa ciekawsza, ale też aby uniemożliwić chwytanie za rękę, wiele psów, szczególnie szczeniąt ma jeszcze problem z koordynacją i łapaniem zabawki, jeżeli znajduje się ona zbyt blisko dłoni. Zaczynamy od zachęcenia psa do gonitwy za pierwszym przedmiotem, przesuwając go szybkim, prostym ruchem po ziemi.
Kiedy już uda mu się zdobycz chwycić, chwalimy i bawimy się chwilę w przeciąganie, pamiętaj, aby nie było ono zbyt intensywne i nieprzyjemne dla psa, szczególnie młodego. Po chwili przeciągania zdobycz powinna „umrzeć”, a „ożywa” druga, jednocześnie wydajemy hasło zwalniające. Może to być takie samo hasło zwalniające, jakie pies już zna w kontekście jedzenia lub nowe (na przykład „łap, „bierz”).
Aby dobrze „udawać martwą zdobycz” powinniśmy nie tylko przestać nią poruszać, ale całkowicie rozluźnić dłoń trzymającą sznurek/ rączkę od zabawki. Jednocześnie „ożywiamy” drugą, czyli zaczynamy imitować ucieczkę przesuwając przedmiot szybko, prostymi ruchami po ziemi. Jeżeli pies porzuca od razu poprzednią nagrodę i zaczyna gonić drugą, chwalimy i dość szybko pozwalamy ją chwycić. Jeżeli się ociąga, nie chce wypluć lub próbuje uciec z pierwszą, możemy zablokować go chwilowo linką przy sobie i bardzo intensywnie zachęcać do wymiany, wkładając jeszcze więcej energii w „ożywienie” kolejnej zabawki. Następnie dodajemy kolejną i kolejną wymianę.
Musimy jedynie uważać, aby pies nie puszczał trzymanej w pysku zabawki na widok drugiej, ale tylko na nasze hasło zwalniające.
Widok wyjmowanej / trzymanej przez nas zabawki nie powinien stać się komendą do wymiany, a jedynie nasze słowo. Jeżeli opanujemy dobrze zabawę w wymianę blisko przewodnika, możemy odpiąć linkę i zacząć rzucać jedną zdobycz, a zwolnienie do drugiej i zabawę w przeciąganie się nią oferować w zamian za szybki powrót w naszą stronę z wyrzuconym wcześniej przedmiotem.
A co jeśli pies chce się dalej bawić z nami tą pierwszą zabawką? Bo wszystkie poradniki zakładają, że będzie sie bawił sam albo uciekał, a mój po prostu przynosi tę „martwą” zabawkę i wciska mi w dłoń bo chce się dalej nią bawić ze mną, a nie tą drugą – pomimo tego, że używamy dwóch takich samych szarpaków.