Łajka jakucka

Krótka historia rasy

Łajka jakucka to pies pochodzący z Jakucji na terenie Rosji. Jak podaje wzorzec FCI, przetłumaczony z języka rosyjskiego, jest to pradawna rdzenna rasa, wykorzystywana jako pies zaprzęgowy i myśliwski, wyselekcjonowana przez ludy zamieszkujące Północno-Wschodnie rejony Rosji. „Znaleziska archeologiczne potwierdzają, że już 8000 lat temu, ludność lokalna wykorzystywała łajki jako psy zaprzęgowe oraz do polowań. Najstarsze zapiski o psach z tego rejonu pochodzą z 1633 roku. Pierwsza opublikowana wzmianka o psach z Jakucji zatytułowana była „Jak Jakuci podróżują zimą” i znalazła się w książce Nikolaasa Witsena pt. „Wschodnia i Północna Tataria” (Amsterdam, 1692). Pierwszy opis łajki jakuckiej pojawił się w książce pt. „Geografia Imperium Rosyjskiego” (Derpt, 1843), gdzie stwierdzono, że jest to „specjalna rasa psów”. Pierwsza adnotacja na temat liczebności łajek jakuckich pojawia się w książce „Tablice statystyczne Imperium Rosyjskiego” (Sankt-Petersburg, 1856): W obwodzie jakuckim stwierdzono 15157 psów, wykorzystywanych jako psy zaprzęgowe”.

Pierwszy wzorzec północno-wschodniego psa zaprzęgowego ustanowiono w 1958 roku i stanowi on podstawę dla wzorca łajki jakuckiej opublikowanego w 2005 roku przez Rosyjską Federację Kynologiczną. Całe stulecia łajka jakucka towarzyszyła ludom Północy w ich codziennym życiu – pomagała w polowaniach, strzegła siedlisk, wypasała renifery, służyła jako pies transportowy, świetnie sobie radząc w skrajnie trudnych warunkach Dalekiej Północy. Wymienione umiejętności rozsławiły łajkę jakucką jako rasę wszechstronną nie tylko w Rosji, ale i w wielu krajach na wielu kontynentach”.

Do czego rasa została wyhodowana?

Psy w tym typie, odporne na surowe warunki klimatyczne, od setek lat były używane do zaprzęgów (głównie), stróżowania i polowań. To psy pierwotne, które miały pracować w trudnych warunkach, miały podejmować samodzielne decyzje, ale także potrafić współpracować z człowiekiem, aby np. nie uciekły z saniami. Z czasem rozmnażane były te osobniki, które pracę wykonywały najlepiej, a które były łatwe w życiu i prowadzeniu.

Jaki jest pies rasy łajka jakucka?

Łajka jakucka to żywiołowy, energiczny pies o dużej pasji myśliwskiej. Ceniony przez myśliwych, gdyż jest wytrwały w polowaniu. Bardzo inteligentny, chętny do pracy z człowiekiem, który jest świadomy rasy i wie, jak go poprowadzić. To dość niezależna rasa, ale potrafi się przywiązać do swojego przewodnika, jeśli ten zapewni psu właściwe warunki do współpracy. Psom tej rasy potrzebna jest dobra, odpowiednia motywacja. Łajki jakuckie są bardzo aktywnymi psami, nie lubią bezczynności. Codzienne, długie spacery mogą nie zaspokoić ich wielkiej potrzeby pracy. To psy zaprzęgowe. Trzeba tylko pamiętać, aby też nie przegrzać psa. Dobrze sprawdzą się również jako stróże, ale nie może to być ich jedyne zajęcie. Odnajdą się również w sportach kynologicznych np. obedience.

Łajki to psy o silnym charakterze i mocno rozwiniętym instynkcie łowieckim. Potrzebują nie tylko pracy fizycznej, ale i umysłowej. Łajka to pies obdarzony dobrym węchem, więc warto zapewniać mu zabawy węchowe. Wiele jakutów chętnie pracuje węchowo, czy to w noseworku, czy mantrailingu, czy górnym wiatrem.

Do czego ten pies się nie nadaje? 

Łajka jakucka to pies typowo pracujący, więc nie nadaje się do spędzania większości czasu na kanapie. Nie znosi nudy.

Warto zwrócić uwagę na…

Należy przywiązać dużą wagę do dobrej socjalizacji, zarówno pierwotnej, jak i wtórnej. To nie jest rasa dla każdego. Osoby, które nie mają czasu na dobre wychowanie łajki jakuckiej, nie powinny psa tej rasy brać pod swój dach, zwłaszcza, jeśli w rodzinie są dzieci i inne zwierzęta. Psy te są przyjacielskie i, owszem, dogadają się z dziećmi, pod warunkiem, że dorośli zadbają o odpowiednią relację na tej linii od pierwszych chwil. Łajka jakucka dogada się z innymi zwierzętami, ale i tutaj jest warunek, że trzeba psa dobrze poprowadzić od samego początku. Należy pamiętać, że łajka ma silny instynkt łowiecki. Trzeba mieć świadomość tego, że jest to pies pracujący i wymagający.

zdjęcie: autor: Agnieszka Sztuba ; źródło: Monika Rikitatt