Sznaucer miniaturowy

Krótka historia rasy

Sznaucer miniaturowy pochodzi z Niemiec. Rasa ta powstała w rejonie Frankfurtu nad Menem, na przełomie XIX i XX wieku. Sznaucer miniaturowy wywodzi się od małych psów, które były używane do stróżowania przy wiejskich gospodarstwach. Nazywano je początkowo szorstkowłosymi karłowatymi pinczerami. Psy te były bardzo uważne i doskonale chroniły roślinność przed gryzoniami na wsi.

Około 1880 roku we Frankfurcie rozpoczęto starania, aby zmniejszyć sznaucera średniego i uzyskać podobną pod względem natury i wyglądu rasę. W wyniku selekcji powstała rasa „sznaucer miniaturowy”, którą ostatecznie uznano pod koniec XIX wieku.

Do czego rasa została wyhodowana?

Hodowcy stworzyli psa, który miał się stać wspaniałym towarzyszem domowym. Psy też od początku miały cechy pasujące do psów stróżujących, dlatego do dziś sprawdzają się dobrze jako stróże mieszkania.

Jaki jest sznaucer miniaturowy?

Choć to mały pies, to charakter ma ogromny i…twardy. Sznaucer miniaturowy jest pełen energii i bardzo wytrzymały. Jest najbardziej temperamentny ze wszystkich sznaucerów. Potrzebuje dużo ruchu, jak i stymulacji umysłowej. Sznaucery są bardzo wierne swoim przewodnikom. To psy pewne siebie i zdecydowane. Potrafią być bardzo samodzielne. Cechuje je bardzo wysoka czujność. Nie przegapią drobnych ruchów, czy niepokojących, nowych dźwięków. Odnajdą się jako stróże mieszkania, czy domu. Trzeba jednak mieć świadomość, że może wiązać się to ze szczekaniem. W ten sposób często komunikują opiekunom, że ktoś ma wejść na ich teren.

Sznaucery to małe, radosne, energiczne psy, otwarte na pracę z człowiekiem. To psy, które na spacerze znacznie bardziej mogą cenić towarzystwo przewodnika niż zabawę z innymi czworonogami. Co nie znaczy, że nie potrzebują w ogóle spotkań z innymi psami. Bardzo dobrze sprawdzą się w różnych, aktywnych sportach np. w agility, czy w obiedence. Dobrze pełnią też rolę psa służbowego, pracując np. na lotniskach i wykrywając nielegalne substancje.

Do czego ten pies się nie nadaje?

Raczej nie nada się do ciągłego życia na kanapie przy osobach starszych lub mało aktywnych, które praktycznie nie wychodzą z domu. To pies, który potrzebuje aktywnych spacerów i umysłowych „łamigłówek”.

Warto zwrócić uwagę na…

Sznaucer miniaturowy jest towarzyskim psem i może być wspaniałym członkiem rodziny, także tej z dziećmi. Pamiętajmy jednak o tym, że ma on też instynkt myśliwski, dlatego od początku trzeba prawidłowo ułożyć relację między nim a dziećmi. Należy nauczyć dzieci dobrej zabawy z psem, a psa tego, aby nie gonił dzieci i nie łapał za nogawki. Jeśli wprowadzimy od początku jasne zasady, sznaucer się do nich dostosuje. To psy, które łatwo dopasowują się do trybu życia swoich opiekunów, jeśli są dobrze prowadzone. Dorosły opiekun musi zadbać o socjalizację i konsekwencję w wychowaniu sznaucera. Jeśli nie będzie miał czasu się tym zająć, to może przysporzyć to wielu problemów w przyszłości. Zwłaszcza na linii dziecko-pies.

Warto pamiętać też o tym, że sznaucer miniaturowy może chcieć polować na małe gryzonie, czy ptaki. Jeśli nie chcemy, by gonił za każdym ptakiem, trzeba podjąć próbę zobojętnienia mu fruwających stworzeń. A inne zwierzęta w domu? Sznaucer dogada się z czworonożnym domownikami, z którymi przyjdzie mu się wychowywać. Z psami pod jednym dachem może stworzyć więzi przyjaźni. Z kotami też się dogada, ale trzeba dobrze przeprowadzić etap socjalizacji i spokojnie go z nimi zapoznawać. Jeśli nie będzie odpowiednio zsocjalizowany, może nie tolerować psów, z którymi nie mieszka.