Owczarek belgijski

Owczarek belgijski – krótka historia rasy

Według informacji zawartych we wzorcu FCI, w Belgii, pod koniec XIX w, było wiele psów pasterskich, które prezentowały różny typ i krańcowo różnorodną sierść. Aby do tego stanu rzeczy wprowadzić trochę porządku, entuzjaści hodowli psów zaczęli się grupować i w celu ujednolicenia rasy zwrócili się w tej sprawie do A. Reul’a profesora na Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Cureghem, którego można uważać za pioniera i założyciela rasy. Oficjalnie rasa powstała w latach 1891-1897. „Klub Owczarka Belgijskiego” został utworzony 29 września 1891 w Brukseli. W tym samym roku profesor Reul zgromadził w Curegheme 117 psów, co umożliwiło spis i wybór najlepszych egzemplarzy. Następne lata to skuteczne selekcja, często hodowla w bliskim pokrewieństwie kilku egzemplarzy.

3 kwietnia 1892 roku „Klub Owczarka Belgijskiego” opracował dokładny standard rasy. Zakładał on że jest to jedna rasa z trzema typami sierści. Jednocześnie mówiono wtedy, że owczarek belgijski jest psem prostych ludzi i dlatego rasa ta nie posiada odpowiedniej renomy. W rezultacie dopiero w 1901 pierwsze owczarki belgijskie zostały zarejestrowane w Księdze Rodowodów Królewskiego Towarzystwa im. Św Huberta (L.O.S.H). W ciągu kolejnych lat, najbardziej aktywni entuzjaści rasy rozpoczęli z wielką determinacją działania mające na celu unifikację typu oraz korektę wad. Można powiedzieć, że do 1910 roku typ oraz temperament owczarka belgijskiego został ustalony.

W czasie całej historii rasy zagadnienia różniących się od akceptowanych odmian i kolorów, było przedmiotem gorących dyskusji. Z drugiej strony kwestie takie jak: morfologia, temperament czy przydatność do pracy nigdy nie powodowały nieporozumień. 

Do czego rasa została wyhodowana?

Owczarek belgijski malinois ma wrodzoną zdolność do pilnowania stada – pierwotnie rasa ta została wyhodowana właśnie do tego –  owczarki belgijskie były pierwotnie psami pasterskimi. Obecnie jest to pies pracujący – obronny, stróżujący, tropiący. W swoim przeznaczeniu –  pies służbowy. Wzorzec FCI podaje, że jest to również doskonały pies rodzinny. Oczywiście, może być dobrym psem rodzinnym, jeśli jest wychowany przez odpowiedzialną, znającą się na rasie osobę.

Jaki jest owczarek belgijski malinois?

Owczarek belgijski jest wierny i bardzo przywiązany do swojego opiekuna. Kocha pracę ze swoim przewodnikiem. Trzeba jednak pamiętać o tym, że psy te mają  delikatną psychikę i są wrażliwe. Nie mogą być do niczego zmuszane. Owczarek belgijski jest bardzo sprawny i aktywny. Bardzo czujny i zawsze gotowy do działania. Bardzo trudno jest go zmęczyć, dlatego trzeba mu zapewniać nie tylko sporo zajęć ruchowych, ale także tych męczących psi umysł. Bywa nieufny wobec obcych ludzi. Jeśli miałby bronić swojego opiekuna, będzie to robił w sposób nieustępliwy. Bywa zaborczy.

Malinois są wszechstronne, bardzo pracowite, sprawne i odnajdują się w bardzo wielu sportowych dyscyplinach.

Do czego ten pies się nie nadaje?

Na pewno nie jest to pies do przesiadywania całymi dniami w ogrodzie lub na kanapie, bo może się to skończyć „przesadzonymi kwiatkami” lub remontem salonu. Owczarki belgijskie nie znoszą nudy, samotności, monotonii, bezczynności. Czasami nuda może wyzwalać agresywne zachowania. Nie nada się też do mieszkania z ludźmi, którzy będą dużo krzyczeć i będą ciągle nerwowi. Malinois nie cierpi krzyku. Tak, jak i nie znosi ostrego traktowania. 

Warto zwrócić uwagę na…

To nie jest pies „dla każdego”. Malinois będzie odpowiednim psem dla osoby, która albo posiada już doświadczenie w wychowywaniu psów podobnej rasy, albo przeznaczy faktycznie bardzo dużo czasu na odpowiednie szkolenie bez jakiegokolwiek przymusu. Do psa o tak delikatnej psychice trzeba odpowiednio podchodzić i budować z nim właściwą relację od samego początku. Trzeba zadbać o właściwą socjalizację.

Jako przewodnik belga sprawdzi się osoba stanowcza, aktywna, opanowana, na początek konsekwentna, a przy tym cierpliwa. Źle prowadzone owczarki belgijskie mogą stać się przyczyną wielu wychowawczych problemów, od skrajnej bojaźliwości począwszy, na agresywnych i niebezpiecznych zachowaniach skończywszy. Warto mieć też na uwadze, żeby wybierać tylko sprawdzone hodowle zrzeszone w FCI oraz znaleźć trenera, który ma doświadczenie w pracy z tą rasą.