Gończy polski

classic-blue

Krótka historia rasy

To polska rasa psa myśliwskiego, która zaliczana jest do psów gończych. Na początku drugiej połowy XX wieku płk Piotr Kartawiki oraz płk Józef Pawłusiewicz, znany polski kynolog, zajmowali się usystematyzowaną hodowlą gończych psów. Płk Kartawik hodował większe i cięższe, rude z czarnym czaprakiem na grzbiecie psy, a płk Pawłusiewicz nieco lżejsze o czarnym, podpalanym umaszczeniu. Obydwa typy zostały nieszczęśliwie wpisane do księgi wstępnej w latach sześćdziesiątych XX wieku jako eksperymentalne hodowle rasy ogar polski. Później stwierdzono, że krzyżowanie nie daje pomyślnych efektów. Wzorzec, który był przystosowany do psów pułkownika Piotra Kartawika został zarejestrowany przez FCI. Psy pułkownika Józefa Pawłusiewicza nie były więc uznawane za ogara polskiego. Związek Kynologiczny w Polsce w 1983 roku podjął decyzję o otwarciu księgi wstępnej dla psów w typie ogara płk. Pawłusiewicza. Uczynił tak, gdyż te właśnie psy zdobywały coraz większą popularność. Miały bowiem świetne walory użytkowe. I to właśnie im nadano nazwę gończy polski. Wzorzec rasy został oficjalnie zarejestrowany przez FCI jako piąta polska rasa w listopadzie 2006 roku. Płk Pawłusiewicz polować ze swoimi psami na Podkarpaciu.

Do czego rasa została wyhodowana?

Gończy polski został wyhodowany do polowania na dziki i zwierzynę płową, a sporadycznie także i na lisy oraz zające na terenach górskich. W trakcie polowania głosi zwierzynę melodyjnym głosem o zmiennej tonacji. Wspaniały tropowiec.

Jaki jest gończy polski?

Gończy polski jest bardzo odważnym psem. Jest inteligentny. Dobrze się z nim pracuje. Obdarzony jest świetnym węchem. Ma bardzo dobry zmysł orientacji. Choć to łagodny pies, bywa nieufny w stosunku do obcych ludzi. W rodzinie czuje się dobrze, jest przyjacielski, nie pogardzi pieszczotami.

To nie tylko pies myśliwski, ale również niezły stróż. Jest bardzo energiczny. Lubi aktywności na dworze. Gończy polski to rasa, która potrzebuje sporej dawki ruchu w terenie, jak również zajęć męczących psią głowę. Dobrze sprawdzi się jako towarzysz osób lubiących biegać. Z sukcesem może ćwiczyć agility.

Do czego ten pies się nie nadaje?

Do leżenia całymi dniami na kanapie. Jeśli gończy polski będzie się nudził, może spowodować szkody w mieszkaniu, bo będzie szukał rozładowania energii na własną łapę. Także w ogrodzie może nieźle narozrabiać. Ta rasa wymaga pracy i zajęć z opiekunem.

Warto zwrócić uwagę na…

Gończy polski to łakomczuch, więc trzeba uważać na „zjadanie śmieci” na spacerach. Najlepiej ćwiczyć z nim od małego. Trzeba też zwracać uwagę na pielęgnację uszu. Decydując się na tę rasę, trzeba mieć w głowie słowo „myśliwski”. Gończy polski jest psem myśliwskim nie tylko z nazwy, ale i z charakteru. Jest niezależny i wymaga konsekwentnego szkolenia. Jest cięty, co także trzeba mieć na uwadze.

Grupa FCI: Grupa VI – Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne; sekcja 1.2: Psy gończe średniej wielkości

Kraj pochodzenia: Polska

Użytkowanie: pies myśliwski, używany do polowania na dziki i zwierzynę płową, a na terenach górskich Polski południowej sporadycznie również na lisy i zające

Aktywność: duża (ocena: 5)

Plusy: łagodny, odważny, inteligentny, podatny na szkolenie - ale wymaga konsekwencji w szkoleniu

Potencjalne minusy: cięty

Podatność na pracę z człowiekiem: bardzo dobra (ocena: 5)

Czego wymaga praca z psem?: Konsekwencji w szkoleniu, zaspokajania potrzeb tej rasy

Co kochają te psy?: Węszenie, bieganie, pływanie, aport

Rasa pierwotna: Nie

Socjalność: Duża (ocena: 4)

Wymagane czesanie: tak, ale pielęgnacja nie jest czasochłonna (ocena: 3)

Wysokość w kłębie: psy 55-59 cm, suki 50-55 cm

Jeśli podobał Ci się artykuł, postaw kawę nam i naszym psom.

Postaw mi kawę na buycoffee.to
newsletter
Proszę czekać