Charcik włoski

Krótka historia rasy

Jak podaje wzorzec FCI, charcik włoski pochodzi od niewielkich chartów, które już w okresie starożytności żyły w Egipcie na dworze Faraonów. Na początku V wieku przed naszą erą, rasa ta trafiła do Włoch przez Lakonię (Grecja). Świadczą o tym pochodzące z tego regionu liczne wizerunki na wazach i misach. Największy rozwój rasy przypadł na okres renesansu, kiedy to była ona trzymana na dworach magnackich, a jej przedstawicieli często można odnaleźć na obrazach największych włoskich i światowych mistrzów tej epoki.

Do czego rasa została wyhodowana?

Charcik włoski to zarówno pies, który miał pełnić rolę psa do towarzystwa, jak i dobry pies wyścigowy.

Jaki jest charcik włoski?

Charcik włoski to łagodny, czuły, dość przyjacielski i żywiołowy pies. Wymaga sporej dawki ruchu. Jest wrażliwy, ale nie lękliwy. Charciki bardzo lubią towarzystwo człowieka i szybko przywiązują się do grupy rodzinnej. Warto od początku przyzwyczajać charcika włoskiego do zostawania w mieszkaniu/domu, aby później nie było problemów z lękiem separacyjnym.

Charciki dobrze sprawdzą się w agility. Kochają tego typu aktywność. Świetnie sobie radzą także na coursingach, czyli w pogoni za sztucznym zającem. To eleganckie psy… a elegancko podniesiona przednia łapka jest bardzo typową pozą charcika włoskiego.

Do czego ten pies się nie nadaje?

Charciki nie nadają się do domu, w którym są bardzo małe dzieci. To psy o dużej wrażliwości i delikatnej psychice oraz kruchej budowie ciała, dlatego istnieje ryzyko, że maluch mógłby zrobić nieumyślnie im krzywdę. Lepiej, aby trafiły do rodziny, która ma już nieco starsze dzieci. 

Warto zwrócić uwagę na…

Charcik włoski to pies, któremu nie wystarczą krótkie spacery wokół bloku. Znudzony charcik może szaleć w domu, co może być niebezpieczne dla niego samego. Tak jak i duże charty, charcik włoski może mieć chęć polowania na drobną zwierzynę. Ma mocno rozwinięty instynkt pogoni. Warto ćwiczyć z nim przywołanie już od szczenięcia.