Shiba

Krótka historia rasy

Shiba pochodzi z górzastych terenów Japonii, położonych nad brzegiem Morza Japońskiego. Jak podaje wzorzec FCI, Shiba była rodzimą japońską rasą już czasów pierwotnych. 

„Ponieważ w latach 1868-1912 sprowadzano z Anglii takie psy, jak setery angielskie i pointery, polowania stały się w Japonii formą sportu. Krzyżowanie shiby z angielskimi psami stało się tak powszechne, że w okresie między rokiem 1912 a 1926 czysta shiba stała się prawdziwą rzadkością, której występowanie ograniczało się do obszarów, z których się wywodziła. Około roku 1928 myśliwi i inni wykształceni ludzie zainteresowali się ochroną czystej shiby; rozpoczął się poważny program ochrony niewielkiej liczby czystych linii, natomiast wzorzec rasy ostatecznie ujednolicono w 1934 r. W 1937 r. shiba została uznana za „pomnik przyrody”; następnie hodowano ją i ulepszano tak, by stała się znakomitą rasą, jaką znamy dziś” – czytamy we wzorcu.

Do czego rasa została wyhodowana?

Psy tej rasy były początkowo wykorzystywane do polowania na małą zwierzynę  i ptaki. Obecnie stał się również psem do towarzystwa, ale trzeba pamiętać, że ma silny instynkt łowiecki.

Jaki jest Shiba?

Shiba jest pewnym siebie, niezależnym, bardzo inteligentnym psem. Na pierwszy rzut oka psy tej rasy są ciche i spokojne, jednak ich wychowanie to spore wyzwanie dla przewodnika. Shiba lubi postawić na swoim. Ma silny łowiecki zmysł, przez co może być skłonny do ucieczek. Trudno wymagać od tej rasy bezwzględnego posłuszeństwa. To indywidualista, ale wierny. Pies bardzo czujny, o wyostrzonych zmysłach. Oczywiście duży wpływ na to, jaki będzie dany osobnik, ma socjalizacja i wychowanie. Dobrze zsocjalizowana i wychowana Shiba będzie wspaniałym przyjacielem człowieka. Należy jednak pamiętać, że to indywidualista, który choć kocha swoich opiekunów, nie jest psem nachalnym. Nie ma potrzeby ciągłych pieszczot, nie potrzebuje opiekuna nieustannie u swego boku, potrafi bardzo dobrze odpoczywać z dala od niego. 

Warto też zaznaczyć, że inne zachowania mogą mieć osobniki żyjące z innymi psami a inne, które są jedynakami.

Do czego ten pies się nie nadaje? 

Shiba raczej nie nadaje się do służb mundurowych, czy pracy w ratownictwie.

Warto zwrócić uwagę na…

Shiba nie jest takim „słodziakiem”, jak przedstawiają memy. Rasa stała się szybko modna przez siłę Internetu. Trzeba jednak pamiętać, że psy tej rasy nie należą do najłatwiejszych. Odpowiednie wychowanie sprawi jednak, że będzie dobrym, rodzinnym psem. Choć shiba rzadko szczeka, wydaje z siebie wiele innych dźwięków np. piski, krzyki, gdy odczuwa podekscytowanie. W pracy potrzebują odpowiedniej motywacji. Szybko się nudzą.

Nie powinni tej rasy brać pod dach ludzie gwałtowni i choleryczni. Jako przewodnik Shiby sprawdzi się osoba cierpliwa, opanowana, zrównoważona, ale i konsekwentna, która wcześniej miała doświadczenie z psami. 

zdjęcie: Okami No Hokori FCI