Cocker spaniel angielski
Krótka historia rasy
Jak podaje wzorzec FCI, cocker spaniele wyodrębnione zostały spośród field i springer spanieli wkrótce po utworzeniu Kennel Klubu w roku 1873.
Popularność cocker spanieli rosła. W latach 30-tych XX wieku stał się on w Wielkiej Brytanii psem „number one”. Na tej pozycji utrzymywał się przez kolejne 20 lat. Istotnym momentem dla spanieli był rok 1980, kiedy to Kennel Klub uznał, że trzeba uporządkować nazewnictwo i dokonał oficjalnego rozróżnienia odmian spaniela. Osiem z nich zachowało się do tej pory m.in. właśnie cocker spaniel angielski.
Podobnie jak w przypadku innych psów myśliwskich obserwuje się dzisiaj różnice między psami pracującymi i wystawowymi, te ostatnie są cięższe i bardziej krępej budowy.
Umaszczenie cockerów też jest dziś różnorodne.
Do czego rasa została wyhodowana?
Przodków cocker spanieli znano już w XIV wieku i wykorzystywano w myślistwie. Mniejsze psy, czyli cockery, angażowano do wypłaszania ptactwa biegającego, a większe – springery, które dały początek seterom, były wykorzystywane przy polowaniach na latające ptactwo.
Jak pisze E.Frankiewicz w „Psy myśliwskie i ich układanie”, dzięki właściwościom fizycznym i psychicznym spaniele są psami myśliwskimi wielostronnie użytkowanymi i w tym kierunku powinno się je układać. Tak jak dawniej i obecnie używane są do wypłaszania zwierzyny. Nadaje się do polowania zarówno na lądzie, jak i w wodzie.
Jaki jest cocker spaniel angielski?
To bardzo żywiołowy, pełen wigoru, energiczny pies. Musi mieć zapewnioną sporą dawkę ruchu, jak i zabawy męczące jego psi umysł. Dobrze sprawdzą się też zabawy związane z aportowaniem. Bardzo lubi węszyć, co też warto mieć na uwadze. Jeśli chcemy puścić cockera, musi być bezwzględnie odwoływalny. Uwielbia pływać i nurkować. Cocker spaniel angielski dobrze będzie się odnajdywał w różnych psich sportach np. w agility, czy obedience.
Do czego ten pies się nie nadaje?
Cocker spaniel, mimo że jest bardzo czujnym psem, nie nadaje się do pełnienia roli stróża ze względu na jego przyjacielski charakter.
To pies kochający towarzystwo człowieka, bardzo do niego przywiązany i na pewno nie powinien mieszkać na dworze. Sierść cockera też nie jest do tego przystosowana.
Warto zwrócić uwagę na…
Na pewno warto zwrócić uwagę na pielęgnację. Cocker spaniel angielski wymaga odpowiedniej pielęgnacji włosa, trzeba go regularnie czesać. Szczególną uwagę należy zwracać na uszy, pamiętając o ich czyszczeniu, sprawdzeniu, czy nie robią się w nich kołtuny. Warto też pamiętać o tym, że znudzony cocker spaniel, będzie szukał spożytkowania energii na „własną łapę”… Potrafi być uparty, zwłaszcza w szczenięctwie, dlatego bardzo ważna jest socjalizacja i dobre wychowanie cockera od najmłodszych lat. Dobrym pomysłem będą zajęcia w psim przedszkolu.
Często mówiono o tzw. rage syndrome u spanieli złotych. Wówczas pies atakuje nagle i bez ostrzeżenia. W hodowlach FCI został on już praktycznie wyeliminowany, przez odsuwanie chorych psów z hodowli. Nie ma jednak jeszcze takich badań, które by mówiły o tym, że ten syndrom już w ogóle nie występuje. Na pewno w FCI starano się ograniczyć go do zera.
Zdjęcie: autor Adrianna Sanakiewicz; źródło hodowla Esqueen FCI
Grupa FCI: Grupa VIII - aportery, płochacze i psy dowodne; sekcja 2 - płochacze
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Użytkowanie: pies myśliwski
Aktywność: Duża (ocena: 5)
Plusy: towarzyski, przyjacielski, oddany, dość szybko się uczy, wesoły, czujny, przywiązany
Potencjalne minusy: uparty, może dużo szczekać
Podatność na pracę z człowiekiem: dobra (ocena: 4)
Czego wymaga praca z psem?: Konsekwencji, cierpliwości, a także pomysłowości przy szkoleniu
Co kochają te psy?: Uwielbiają ruch, węszenie, tropienie
Rasa pierwotna: nie
Socjalność: Wysoka (ocena: 5)
Wymagane czesanie: Tak (ocena: 4)
Wysokość w kłębie: Psy 39-41 cm, suki 38-39 cm