Nosem.pl Zdrowie i dieta psa Napad padaczkowy u psa
Czy pies z napadem padaczkowym musi mieć padaczkę? Otóż niekoniecznie, problem może nawet nie być typowo związany z tym, czy napad pojawia się często czy nie, ale przede wszystkim istotna jest sama jego przyczyna.
Sam obraz napadu padaczkowego, czyli mimowolne, spontaniczne konwulsje całego ciała zwierzęcia, połączone z utratą świadomości, a często też ślinieniem i oddawaniem moczu i kału, są wyładowaniami elektrycznymi w obrębie komórek nerwowych mózgu, najczęściej w obszarze kory mózgowej. W momencie, w którym w organizmie psiaka występują zaburzenia padaczkowe, czyli wyładowania w substancji szarej mózgu spowodowane brakiem koordynacji pomiędzy pobudzaniem i hamowaniem układu nerwowego, pies nie tylko przeżywa bolesny i ciężki wysiłek fizyczny związany ze skurczami toniczno-klonicznymi, ale też z każdym kolejnym dłużej trwającym atakiem jego układ nerwowy może ulegać nieodwracalnym zmianom.
Bez względu na przyczynę ataku, najważniejsze w samym jego momencie jest zabezpieczenie bezpieczeństwa zwierzęcia i szybki kontakt z lekarzem weterynarii, który przy pomocy podawanych dożylnie czy w sposób doraźny, choćby doodbytniczo leków może zatrzymać napada padaczkowy, ustabilizować stan kliniczny psa i rozpocząć diagnostykę problemu. Każdy atak, a tym bardziej tzw. status epilepticus czyli stan padaczkowy, kiedy sam napad się nie kończy, może być bezpośrednim zagrożeniem życia dla psa i nigdy nie należy go lekceważyć.
Jeśli przyczyną napadu padaczkowego jest występowanie tzw. padaczki pierwotnej lub inaczej nazywanej idiopatyczną to tak. Choroba ta dotyka najczęściej młode psy w wieku od pół roku do 5 lat i uznana jest za chorobę o podłożu genetycznym. Charakterystyczne dla padaczki idiopatycznej jest to, że w okresie między atakami pies nie wykazuje żadnych niepokojących objawów chorobowych, tak samo jak brak jest odchyleń w badaniach krwi, a mimo to napad pojawia się przynajmniej 1 raz w miesiącu. Na szczęście dostępnych obecnie na rynku jest już kilka substancji, które wpływają wyciszająco na układ nerwowy i czy to w połączeniu czy też osobno, są w stanie zapobiegać występowaniu ataków.
W tym przypadku pies może cierpieć z powodu tzw. wtórnej padaczki, związanej bezpośrednio z układem nerwowym lub reaktywnej, kiedy przyczyny najczęściej doszukujemy się poza ośrodkowym układem nerwowym.
Padaczka wtórna może być spowodowana np. wodogłowiem, urazem głowy, wylewem krwi do mózgu, nowotworem w obrębie czaszki, zapaleniem bezpośrednio oddziaływującym na układ nerwowy, jak w przypadku nosówki czy kleszczowego zapalenia mózgu. Nie bez powodu do pełnej diagnostyki przyczyn napadów padaczkowych niezbędne może okazać się użycie rezonansu magnetycznego.
Do diagnostyki padaczki reaktywnej zazwyczaj wystarczy posiłkowanie się badaniem krwi, które może wskazywać na np. hipoglikemię, zaburzenia elektrolitowe, jak hipokalemia, zatrucie np. metaldehydem lub związkami fosforoorganicznymi – tu uwaga na opryski!, czy też na poważne schorzenia wątroby.
Napad padaczkowy, czy to uogólniony czy częściowy jest ciężkim przeżyciem dla psiaka, ale też traumatycznym obrazem dla kochającego właściciela, dlatego warto do serca przyłożyć sobie potrzebę dokładnej diagnostyki jego przyczyny, aby jak najszybciej włączyć niezbędne leczenie.
