Ostatnie szlify ćwiczenia aportu płaskiego to puszczanie i ponowne zajęcia przez psa pozycji zasadniczej. Tutaj również możemy natknąć się na pewne problemy.
Ostatnim etapem nauki aportu płaskiego jest dodanie rzutu, podczas wyrzucania aportu pies powinien siedzieć spokojnie, nie przesuwać się do przodu, nie unosić zadu, nie wykazywać oznak zniecierpliwienia (poruszanie się, wokalizacja). Skoncentrowany, ale opanowany powinien czekać na komendę.
Przywołanie z aportem, kolejnym, niemal ostatnim już etapem jest nauka podjęcia aportu z ziemi, biegu z nim w naszym kierunku na większą odległość i zajęcia pozycji frontalnej z prezentacją aportu – przytrzymaniem go przez kilka sekund.
Podejmowanie aportu z ziemi, naukę warto zacząć zupełnie osobno, używając zabawki. Przyda się tu nauczona wcześniej solidna wymiana zabawek na nasze hasło. Przytrzymujemy psa mocno za obrożę lub szelki i odrzucamy zabawkę na kilka metrów.
Innymi ćwiczeniami pomagającymi przy nauce trzymania aportu są różnego rodzaju inne zadania dawane psu w czasie, gdy ma coś w pysku. Początkowo może to być nawet zabawka – na przykład podłużny wałek z materiału ringowego czy juty.
Wiele psów będzie miało problem ze stabilnym trzymaniem aportu w pozycji siedzącej. Mamy wtedy wiele możliwości, by pomóc w rozumieniu tego ćwiczenia. Jedną z nich jest na przykład target dłoni przewodnika brodą.
Podejmowanie aportu, kiedy przebrnęliśmy przez etap trzymania drewnianego kołeczka, a nasz pies potrafi już wymieniać zabawki i nie ma pomysłu uciekania ze zdobyczą, możemy przejść do nauki chwytania i podejmowania aportu z ziemi.
Ćwiczeniem pomocniczym przy nauce aportu może być nauka wymiany zabawek. Jest to zabawa, w czasie której pies ma możliwość wypluć zdobytą zabawkę tylko na nasz sygnał i chwycić drugą.
Przedłużanie trzymania aportu wielu psom dużo łatwiej zrozumieć w ruchu. Zacznij od nagrodzenia chwycenia kołeczka, a następnie za którymś złapaniem zacznij delikatnie nim poruszać na boki, tak jakbyś chciał wyciągnąć go psu z pyska. Pamiętaj, aby nie szarpać, jedynie delikatnie „bujać”. Możesz tę czynność wykonywać w ruchu, powoli się cofając, stojąc, lub siedząc na krześle. […]
Są tym elementem psiego posłuszeństwa, gdzie najlepiej można wyeksponować pasję do współpracy, szybkość, możliwości fizyczne psa użytkowego jak również jego relację z przewodnikiem.
