Nosem.pl Psy pracujące Psy ratownicze Jak psy ratownicze informują o odnalezieniu człowieka
Bez względu na to, jak inteligentne są psy i jak rozwinięty jest ich system komunikacji, w pracy ratowniczej musimy pamiętać by nauczyć psy sygnału, którym będą nas informować, że znalazły człowieka. Sygnał ten nazywamy oznaczaniem.
W swojej pracy lubię dobierać metodę oznaczania do psa, dlatego przez pierwsze treningi obserwuje psa, jego więź z przewodnikiem, śmiałość do obcych i preferencję. Daje mi to możliwość pracowania w zgodzie z psem na jego naturalnych predyspozycjach.
Szczekanie jest bardzo wygodnym oznaczaniem. Jego główną zaletą jest to, że w większości przypadków jest łatwe do nauczenia oraz nie wymaga specjalnego wyposażenia. Tak długo jak pies będzie wstanie szczekać, tak długo będzie on mógł oznaczać. Wprowadzając szczekanie, jako metodę oznaczania, muszę wcześniej nauczyć psa dawać głos na komendę poza treningiem ratowniczym. Mogę również nauczyć go szczekać poprzez budowanie frustracji na zabawkę lub oferowanie szczekania w różnych sytuacjach. To jaką metodę dobiorę zależy od psa i preferencji przewodnika. Gdy pies nauczy się szczekać np. na komendę, możemy tą część dodać do oznaczania i naszego treningu ratowniczego. W tym przypadku sygnał oznaczania wygląda tak, że pies lokalizuje zaginionego, wraca do przewodnika, szczeka a następnie na komendę „pokaż” doprowadza przewodnika do zaginionego. W tym typie oznaczania pies szczeka tylko wtedy kiedy wraca do przewodnika.
W tym typie oznaczania pies nie wraca do przewodnika, ale zostaje przy pozorancie lub zaginionej osobie i szczeka dopóki przewodnik do niego nie przyjdzie. W tej metodzie również ważne jest wcześniejsze nauczenie psa szczekania, poza treningiem ratowniczym. Tutaj bardzo ważną rolę odgrywa pozorant, który musi odpowiednio nagradzać psa i motywować do pozostania z nim. Pamiętajmy, że podczas odnalezienia pozoranta pies może być bardzo daleko od nas a tym samym będzie musiał szczekać długo. Rolą pozoranta jest odpowiednie i dobre dostosowane do psa wydawanie nagrody, tak by nie nauczyć psa odchodzenia. Wadą tej metody jest to, że podczas złych warunków atmosferycznych lub kiedy pies jest od nas daleko, nie jesteśmy wstanie usłyszeć szczekania psa. Drugą wadą jest to, że szczekający, obcy pies, budzi strach, co może doprowadzić do niebezpiecznych zachowań osoby zaginionej.
Ten typ oznaczania to kombinacja pierwszej i drugiej metody. Występuje w Polsce dość rzadko. Pies szczeka kiedy odnajduje pozoranta i kiedy wraca do przewodnika. Większość psów robi to samodzielnie i wychodzi im to naturalnie.
Bringsel jest regulowanym kawałkiem skóry lub plecionym kawałkiem sznurka, przymocowanym do obroży psa. W tym typie oznaczania, pies po zlokalizowaniu pozoranta podejmuje bringsel, który ma przymocowany do obroży a następnie przynosi go do przewodnika i na komendę „pokaż”, doprowadza przewodnika do zaginionego. Metoda ta była popularna podczas I Wojny Światowej w Czerwonym Krzyżu i nadal bywa skutecznie wykorzystywana podczas działań ratowniczych. Jest jedną z bardziej wymagających metod, ponieważ wymaga wcześniejszego nauczenia psa podejmowania, przynoszenia i trzymania aportu. Dodatkowo ta metoda wymaga, aby pies czuł się komfortowo ze zwisającym bringselem przymocowanym do jego obroży oraz podczas niesienia go w pysku.
Jest to metoda najmniej popularna w Polsce. Tak samo jak w poprzednich metodach, tak samo i tu, mechanizm wszystkich typów oznaczania fizycznego musi zostać nauczony zanim włączymy go do scenariusza poszukiwań. Jeśli chcemy, aby pies skakał lub uderzał łapą przewodnika, musimy najpierw nauczyć psa fizycznego działania a następnie uwzględnić go w scenariuszu poszukiwań.
Niektóre typy oznaczania fizycznego:
BODY BANG – pies uderza przewodnika w jakąś część ciała lub skacze na niego. W tym typie oznaczania należy pamiętać o tym, że duże psy nie zdają sobie sprawy, że uderzając czy też skacząc robią krzywdę. Przewodnicy mogą zostać przewróceni po entuzjastycznym Body Bang
CIĄGNIĘCIE CZĘŚCI GARDEROBY PRZEWODNIKA – pies będzie ciągnął odzież przewodnika gdziekolwiek będzie mógł dostać lub chwycić.
CIĄGNIĘCIE SPECYFICZNEGO PRZEDMIOTU – pies ciągnie specyficzną rzecz, którą przewodnik zawsze ma przy sobie. Może to być lina przywiązana do pasa przewodnika, plecionka, chusta lub inna rzecz. Wadą tej metody jest to, że przedmiot przymocowany i noszony przez przewodnika może zostać zgubiony w gęstych zaroślach lub po prostu urwać się.
